li (radiyallahu anh) öz şieleri barede demişdir: “Ey kişiye oxşayıb kişi olmayanlar! Uşaq düşünceli ve qadın ağıllılar! Ne yaxşı olardı, men sizi heç görmeyeydim ve tanımayaydım. Allaha and olsun ki, peşmançılıqdan, kederden yaxa qurtara bilmirem. Allah sizi öldürsün! Qelbimi irinle doldurmusunuz, köksümü qeyzle yüklemisiniz. Mene sine dolusu töhmeti qurtum-qurtum uddurmusunuz. Menim reyime mene qarşı üsyan etmekle ve meni arada qoyub qaçmaqla zay etmisiniz...” (“Nehcul-Belağe” seh.00-00 Beyrut çapı).